Adı: Zeynel Abidin

Ünvanı: Zeyn’ül Abidin (ibadet edenlerin bezentisi), Seyyid’üs-Sacidin (secde edenlerin ulusu), Adem-i Sani (2. Adem)

Babası: İmam Hüseyin

Anası: Şer-i Banu ( İran hükümdarı yezdcerd’in kızı).

Doğum yeri ve tarihi: Medine, 659

Çocukları: Muhammed Bakır, Abdullah Bahir,Zeyd, Eşref, Hüseyn-ül Asgar, Aliyül Asgar başta olmak üzere, onbir erkek, dört kız çocuğu olmuştur.

Ölüm yeri ve tarihi: Medine, 719 ( bazı kaynaklarda 713)

Türbesi: Medine’de

Ölüm sebebi: Emevi halifelerinden Abdülmelik tarafından zehirlendiği söğlenir.

İmamların soyunu sürdüren ZeynelAbidin, Kerbela’da babası Hz. Hüseyin şehit edildiğinde 24 yaşındaydı. Aşure günü Zeynel Abidin savaşa katılması için babası ona izin vermemişti. Fakat İmam ZeynelAbidin benim ne günahım var ki, bunca sevdiğimin arkasından bir hizmet yapamadan yaşayacağım. İmam Hüseyin bu sözler karşısında İmam ZeynelAbidin’e verdiği cevap “..Muhammed-Ali soyunun devamı senin vücudunabağlıdır onların soyu seninle yürüyecektir…” Sözlerini takiben ZeynelAbidin’i çadırının bir köşesine doğru götürmüştür.

Bazı tarihciler, İmam Hüseyin, ZeynelAbidin’e İmamet ve velayete ait sırları bildirdiğinden bahsederler. İmam Hüseyin atına binip şavaş meydanına giderken, peşinden yetişen eşi Şehriban Ana der ki: “.. Ey yüce server. Ben Yezd-iCürd’ün (İran Şahı) neslinden gelmiş bir kadınım, düşmanın şerrinden sana sığınmıştım. Şimdi korkum o dur ki, senden sonra bu zalimler, Ehl-iBeyt hatunlarına, belki peygamber soyu diye saygı gösterirler. Oysa bana ihanette bulunurlar. Beni kime teslim edip gidiyorsun..”

“.. Ey Şehr-i Banu bunun için gam yeme; çünki sende Ehl-i Beyt ailesindesin..” diyerek şavaş meydanına döner. Ehl-i Beyt ve İmamların soyunu hayatta kalarak sürdüren ZeynelAbidin’e, Adem-i Sani (ikinci Adem) veya Adem-i Al-i Aba(Peygamber soyunun başı) denirdi. İmam ZeynelAbidin de kendini ilme veren, bilinçlive şair ruhlu bir kişiydi. O da babası ve dedesi gibi fakirin ve ezilenin dostuydu. Parayla köle satın alıp serbest bırakırdı. Yiyeceğini fakirlerle paylaşırdı.

Önemli yapıtları: Sahfet’ül – Kamile, Sahife-iSeccide ve Risilet’ül Hukuk’dur.

 

İmam Zeynel Abidin’e erelim

İmamların divanına duralım

Doksan bin erlere niyaz edelim

Mürvet günahıma ya Ali

Pir Sultan Abdal –

 

İmam ZeynelAbidin buyurdular:

“Salih kimselerle oturmak, insanı doğruluğa götürür; alimlerin adabına uymak, aklı çoğaltır; adil yöneticilere itaat etmek, izzetin kemalidir; İstişare edene, doğru yolu göstermek, nimetin hakkını edaetmektir…”

“… Akıllı kimse, isteğine uygun olsa bile yalansöylemez..

“..Zamandan ve ehlinden öğüt al. Çünkü zamanhem kısadır, hem de uzun. Dünyanın geleceği geçmişine benzer; öyleyseondan ibret al..”

“..Bütün insanlar yıldızları görür; ancak yıldızlarınrotasını ve dönüş yerlerini bilenler kendi yolunu bulabilir.”

“Kendinle kardeşin arasındaki saygınlığı yok etme;ondan birazını baki bırak. Çünkü saygınlığın yok olması, hayânın yokolmasıdır.”

Aradan ne kadar zaman geçmiş olursa olsun, On İki İmamların insanlığa yol göstericiliği devam edecektir. Zaten On İki İmamların batînen ‘zaman vemekân’ sorunu yoktur. Onlar her daim, her yerde hazır ve nazırdırlar.Gerçeği görüp anlamak için onların tarihteki zorluklarını iyi kavramak gerekiyor. Kalplerinde ve ruhlarında kini-kibri; bencilliği atamayanlar; kendilerini dünyanın zevkleri ile kandıranlar; tarihi kendi yaşamları ile başlatıp, kendi yaşam süreleri ile hesaplayanlar için; arkalarında bıraktıkları kirli miras insanlık alemi için utançvericidir.

Bütün bunlara rağmen On İki İmamların düşünce mayası, günümüzde insanları doğru yola yönetmeye devam ediyor.